Het type “onderprikkeld passief” verwijst naar leerlingen die te weinig stimulatie ervaren en daar weinig actief op reageren. Dit betekent dat hun hersenen niet voldoende geprikkeld worden door de informatie die binnenkomt, maar in plaats van actief op zoek te gaan naar extra prikkels, blijven zij passief.

Kenmerken van onderprikkeld passieve leerlingen zijn:

  • Sloom en ongeïnteresseerd: Ze lijken vaak afwezig en reageren niet snel op wat er om hen heen gebeurt.
  • Lage activiteit: Deze leerlingen ondernemen weinig tot geen actie om hun onderprikkeling te compenseren, wat kan leiden tot dromerig of slaperig gedrag in de klas.
  • Verminderde concentratie: Door het gebrek aan voldoende prikkels kunnen ze moeilijk aandacht houden bij een taak en verliezen ze vaak snel hun focus.
  • Weinig reactie op intense prikkels: Zelfs als er relatief intense prikkels zijn, zoals harde geluiden, tonen ze weinig reactie.

Voor docenten betekent dit dat een onderprikkeld passieve leerling gebaat kan zijn bij extra stimulatie. Denk aan beweging tijdens de les, het inzetten van activerende materialen, of kortere, dynamische activiteiten die hen helpen om alert en betrokken te blijven. Zo kunnen zij beter hun focus vinden en actiever deelnemen aan het leerproces.