Mijn naam is Bodil (Bo) en ik maak sinds 2022 kindermeditaties voor de Slaaapie app. De Slaaapie app is ontstaan nadat ik samen met een vriendin een yogastudio ben begonnen. Ik schreef al meditaties maar toentertijd alleen voor volwassenen.
De Slaaapie app blijkt een enorm succes en ik kreeg (en krijg) steeds positieve feedback van ouders én kinderen. Ik wilde meer kinderen helpen. Uit mijn ervaring met volwassenen die met stress, overspannen en zelfs met een burn-out kampen was het werk vaak de druppel waardoor zij thuis kwamen te zitten. Te veel prikkels en te veel druk. Met o.a. slecht slapen als gevolg.
Uit mijn onderzoek van oorzaken van slecht slapen bij kinderen ben ik gaan kijken wat de gemene delers is. Alle kinderen gaven aan druk te voelen op school en hadden het over een ‘vol’ hoofd. In deze zelfde tijd kwam ik in gesprek met iemand van een basisschool die vertelde over de grote klassen en onrustige groepen. Hierdoor hadden de pedagogische medewerkers soms moeite om de rust te bewaren.
Ik zou een pilot gaan geven op deze school. Een pilot om de kinderen miindfulness te leren. Mindfulness is bewust aanwezig zijn in het ‘nu’. Het is een aandachtstraining. Waarbij terugkomen bij de adem het anker is. Je brein kan maar 1 ding tegelijk. Als je de aandacht naar je adem brengt kom je uit je hoofd en terug in je lijf. Zo kan je gericht je adem verplaatsen van je adem naar je gevoel of sensaties in je lichaam. MIndfulness werkt stress verlagend en je leert erdoor ontspannen. Dat weer goed is om lekker te kunnen slapen.
Hoe mooi en waardevol zou het zijn als je kinderen kan leren om af en toe te stoppen waar ze mee bezig zijn, om stil te staan bij wat je voelt en wat je nodig hebt. Als je altijd vanuit je hoofd dingen doet vergeet je te luisteren naar de taal van je lichaam. Soms wil je lichaam ook eens even helemaal niets doen.
Ik was goed voorbereid maar dit had ik niet verwacht
Ik zou op de BSO (buitenschoolse opvang) beginnen. OM 15:00 werd ik verwacht en ik zou iets eerder komen om met de groep kennis te maken. Er was besloten om met 8 kinderen te beginnen. De helft van de BSO groep. Ik had een leuke les gemaakt en stapte vol moed en een beetje zenuwen de school binnen.
Ik werd warm ontvangen door de medewerkers maar de kinderen waren nieuwsgierig en op hun hoede. De kinderen hadden de indruk dat ik yoga met hen kwam doen en dat viel niet in goede aarde. ‘gatver, gaan we yoga doen?’, ‘ik doe niet mee”, ‘yoga is saai’ en nog meer van dat soort kreten.
De juf las de namen van het lijstje voor. Ik (met ondersteuning van de juf) zou de les gaan geven in het speellokaal voor de minste afleiding. Dat liep anders en we moesten naar een klaslokaal. We zetten de bureau’s aan de kant en de stoelen in een kring.
Mijn les was volgens een bepaalde methode opgebouwd en zou beginnen na het voorstelrondje met een zittende ademoefening. De kinderen waren als losgeslagen aapjes. Ik had de drukste kinderen mee uit de groep. Er werd door elkaar heen gepraat, ze bleven niet op de stoelen zitten en zaten aan elkaar of hingen over elkaar heen. Ik kreeg er geen spelt tussen.
Met horten en stoten probeerde ik door mijn tekst heen te komen en de moed zakte mij langzaam in de schoenen. “jij kan dit” zei ik tegen mijzelf en naam een diepen adem. Dit zijn kinderen en ik ben fantastisch met kinderen, toch? Al mijn hele leven trek ik kinderen aan. Waar ik ook kom kinderen willen met mij spelen, naast mij lopen of mijn hand vasthouden. Ik kan dit. Bodil, jij kan dit!
Ik weet dat wat ik kinderen te leren heb werkt. Maar ik moet eerst hun aandacht krijgen. Wat kinderen en apen beide hebben is nieuwgierigheid. Ik besloot van de lesstructuur af te stappen. We begonnen met een spel. Een spel waarbij zij aandacht en focus moesten houden. Een spel waarbij zij voorwerpen moesten onthouden. Nu had ik de aandacht van de hele groep.
Kinderen houden van spelletjes. Van het spel gingen we naar opdrachten om uiteindelijk bij de mindfulness uit te komen.
En toen was het stil
‘Ga op een manier zitten met je voeten op de grond. Leg je handen ontspannen op je schoot. Sluit je ogen als je dat prettig vindt of sluit ze zover je kan’.
Ik nodigde de kinderen uit om de beweging van hun adem te voelen. Met een hand op de buik waren de kinderen allemaal stil en aandachtig. Ja, er bewoog nog wel eens een been of een teen of iemand draaide op de stoel. Maar dat is ok. Mindfulness gaat er niet om dat je niet mag bewegen maar dat je voelt dat er nog iets beweegt. En het te laten voor wat het is.
De juf was blij verrast net als ik. Het ijs tussen de kinderen en mij was gebroken. Ik had geleerd alle verwachtingen los te laten en niet volgens een strak plan te werken maar te kijken wat er nodig is. Wat de groep nodig heeft.
Eigenlijk mindful werken dus 😉
Voor mijn tweede les zou ik het anders gaan doen. Maar ik hoefde niet op minder weerstand te verwachten. Maar dat wist ik toen nog niet.
Lees volgende keer verder over mijn ervaringen op de BSO.
TIP: Als je kind opleeft tijdens het naar bed brengen, dan kan het zijn dat er nog vanalles gebeurt in het hoofd. Overdag is er voldoende te doen waardoor een kind niet merkt of het hoofd ‘vol’ is. Dit kan ook met spanningen in het lichaam gebeuren. Het Toverkist spel helpt kinderen voor het slapen gaan om rust in het hoofd en lichaam te brengen. Op die manier wordt je kindje op een fijne manier rustig en kan het beter in slaap komen.
